Door de Lens van Ankie: 'Ik weet nu wat 'beladen' betekent'
PROVINCIE UTRECHT - "Ik weet wel een goeie voor je: FC Utrecht - Ajax. Ik ben benieuwd waar je dan mee aankomt." "Nou ik denk dat ik het wel weet: ze gaat de hele wedstrijd met haar rug naar het veld toe zitten; naar het publiek kijken." Alweer meer dan een jaar geleden is het, dat ik bij de redactie van RTV Utrecht mijn wens uitsprak om mijn sportfoto's en verhalen te delen met voor mij toen nog 'hun' publiek. Jullie dus.
Mijn idee werd omarmd en met een kop koffie in de hand brainstormde we over waar ik allemaal naar toe zou kunnen gaan. FC Utrecht was niet het eerste waar ik zelf aan dacht. Want hoewel voetbal natuurlijk volkssport nummer een is in ons land, stond het bij mij nou niet direct op die plaats op mijn lijstje. Vooral 'het gedoe eromheen' stond me tegen. En daar maakte ik ook geen geheim van.
En toch was ik getriggerd. Of dat nou kwam omdat ik toch wel sterk de indruk kreeg dat de mannen zich verkneukelden bij de gedachte alleen al aan mij fotograferend in dat grote voetbalstadion bij 'de wedstrijd van het jaar', ik weet het niet. Misschien kwam het ook wel omdat gezegd werd dat het een beladen wedstrijd is. Beladen? Wat betekent dat dan?
En zo ging ik naar mijn allereerste grote voetbalwedstrijd toe. En ik keek mijn ogen uit die dag. Vol verwondering sloeg ik alles gade. Van de spelers die hand in hand met de jonge fans het veld op kwamen, de grote opblaasdomtoren midden op het veld, de mooie acties van de spelers tot aan het monotone gejoel van het publiek dat tot in het diepste van al mijn vezels doordrong. Ik vond het allemaal even indrukwekkend.
En hoewel ik sinds de wedstrijd weet wat beladen betekent, vlak voor mijn lens zag ik van heel dichtbij hoe keeper Onana net op tijd opzij dook om een vuurwerkaanval te ontwijken, was ik toch vooral verrast. Een voetbalwedstrijd ziet er van dichtbij heel anders uit dan op tv. Het is leuker, spannender, echter.
Ik zag niet alleen opeens het spel, ik voelde het. Dankzij mijn collega's heb ik het voetbal ontdekt. Maar eerlijk is eerlijk, de mannen hadden wel gelijk: die allereerste dag daar in dat grote stadion keek ik toch vooral naar het publiek. En de emoties die ik daar zag waren als een spiegel van de wedstrijd. Omdraaien naar het veld was helemaal niet nodig. Dus ijs en Ciara dienende ben ik er de volgende keer weer bij.
