Bewoonster Kanaleneiland: 'Terug in Bosnië'
UTRECHT - "Ineens stond er iemand op de deur te bonken die riep; 'jullie moeten nu weg!' Zoiets gebeurt alleen in Bosnië, dacht ik. Ik was één keer vluchteling, en nu ben ik het voor de tweede keer." Semsa Karcic
moest zondagmiddag met haar man en twee volwassen kinderen op stel en sprong hun appartement aan de Utrechtse Stanleylaan verlaten omdat er asbest in de wijk was aangetroffen.
moest zondagmiddag met haar man en twee volwassen kinderen op stel en sprong hun appartement aan de Utrechtse Stanleylaan verlaten omdat er asbest in de wijk was aangetroffen.
De ontruiming en de onzekerheid die daarop volgden, zijn Semsa niet in de koude kleren gaan zitten. "Ik ben gevlucht uit Bosnië en ineens ben ik weer terug. Ik zie de oorlog weer voor me, moet veel huilen en heb stress", zo vertelt ze aan het ANP.
De leden van het gezin maken zich grote zorgen om de gezondheidsrisico's die ze lopen of hebben gelopen. "Ik liep elke dag met de honden langs de woningen waar de asbest is gevonden. Kan dat kwaad? We hebben daar nog 4 dagen geleefd voordat we ineens weg moesten", aldus de
oudste zoon van het gezin. "Ze zeggen dat het wel 20 jaar kan duren voordat duidelijk wordt of je bent besmet. Gaan ze ons al die jaren controleren?"
oudste zoon van het gezin. "Ze zeggen dat het wel 20 jaar kan duren voordat duidelijk wordt of je bent besmet. Gaan ze ons al die jaren controleren?"
Vader Karcic moest de afgelopen dagen een beroep doen op vrienden en kennissen om op zijn werk in Houten te kunnen komen. "Mijn auto staat in het ontruimde gebied. Ik mag hem wel halen, maar wie garandeert mij dat het veilig is? Ik leen nu elke dag een auto en ook wat kleding. We hebben
allemaal alleen de kleding die we zondag aan hadden."
allemaal alleen de kleding die we zondag aan hadden."
Van buren hoorden ze er al van en ook Semsa heeft inmiddels last van tintelende lippen. "We weten niet of het met het asbest te maken heeft, maar steeds meer mensen klagen erover. Ik vind het eng", zegt ze. "Ik weet niet of ik nog wel terug naar huis wil. Mijn dochter zegt nu al dat ze nooit meer een voet in die straat zet. We weten niet meer wie we moeten vertrouwen."
