De band zit voor geen meter, maar Utrechtse ijshockeyers willen ook geen schaats in de nek
Utrecht - De Utrechtse ijshockeyers van de Dragons zijn niet per se blij met de verplichting van de nekband, maar ze snappen het wel. Want toegegeven, het kán weleens misgaan als je met 50 kilometer per uur rondschaatst. "Een puck die keihard in je nek belandt is ook niet alles."
Ze spelen vandaag tegen Eindhoven, de Utrechtse ijshockeyers onder 17 jaar. Maar zomaar het ijs op? Nee, er gaan tíg stappen in de kleedkamer aan vooraf. "We doen allemaal beschermende spullen om", legt speler Francis Wilkes uit. Met een klittenbandje zet hij de nekband nog even extra vast. "Dit is het ding waar iedereen het deze week over heeft", zegt hij. "Want zonder die nekband mogen we straks nooit meer het ijs op."
Zo denken de Utrechtse Dragons over de verplichte nekband
Francis heeft gelijk; er was deze week inderdaad veel discussie over de gevaren van ijshockey.Na een dodelijk ongeval ontstond de vraag: moeten ijshockeyers niet beter beschermd worden? En zo geschiedde. De nekband - die Francis en zijn team als ze eerlijk zijn 'vreselijk' vinden zitten - wordt verplicht.
Waarom worden nekbeschermers verplicht?
Op welk niveau je ook ijshockey speelt, vanaf 1 januari moeten Nederlandse spelers een nekbeschermer dragen. Eerst was het al verplicht voor de Nederlandse jeugd onder 18 jaar, maar straks dus ook voor volwassenen.
De aanleiding voor de maatregel is het ongeluk dat vorig weekend gebeurde bij een ijshockeywedstrijd in Engeland. De Amerikaanse speler Adam Johnson kreeg een schaats in zijn nek en overleed later in het ziekenhuis aan zijn verwondingen. Zowel de Engelse als de Nederlandse bond besloten daarna hun regels voor nekbescherming te verscherpen.
'IJshockey is zóveel sneller geworden'
Het team van Francis dacht dus over een paar jaar van de banden te zijn verlost, maar dat gaat niet door. "Het is erg dat er zo'n erg ongeval voor nodig is om 'm te verplichten", verzucht hun coach Robert Herkenrath. "IJshockey is de afgelopen jaren zóveel sneller geworden. Door de schaatsen, het ijs, de materialen, noem het maar op. Toen ik vijftig jaar geleden begon met spelen, had ik nog niet eens een masker op, kun je nagaan."
Het is een gevaarlijke sport, weet hij ook. De snelheid, in combinatie met de scherpe schaatsen en het gladde ijs, maken dat ongelukken vaak in een klein hoekje zitten. "Al weten de teams goed hoe ze moeten vallen, zo is het ook. Maar je moet wel oppassen, dat klopt."
'Band is nog niet veilig genoeg'
Weer even terug naar de verplichte nekband. Coach Robert demonstreert 'm. Als een soort sjaal bindt hij die om zijn nek. Maar - laat hij zien - zo'n nekband bedekt niet de héle nek. "Onder mijn kin is er nog ruimte, en onder de band óók nog. Kortom: hartstikke goed dat-ie verplicht is, maar hij moet echt nog beter."
Hij hoopt dat fabrikanten iets bedenken dat zijn team veilig houdt. "Iets wat én lekker is om in te sporten én je hele nek beschermt. Zoiets moet toch te bedenken zijn? Dat is namelijk de enige manier waarop je gevaar buiten houdt."
