Utrechter zag steekpartij Balijelaan: ‘Pakte toiletpapier om het bloed te stelpen’

Utrecht - Uit zijn raam zag Martin een van de drie steekincidenten bij de Utrechtse Balijebrug. In de zoektocht naar de verantwoordelijken zijn getuigenverklaringen onmisbaar, vertelt oud-rechercheur Wim Perlot. "Maar er is geen garantie dat het loopt zoals je wil."
Martin* is als eerste ter plaatse bij het eerste steekincident op woensdagavond 27 september. "Ik zat op de bank en hoorde rumoer, dus ik keek uit het raam." Hij ziet twee jonge vrouwen. De een stilstaand op een fiets, de ander laag bij de grond, alsof ze gevallen is. "Ik keek naar beneden en ik dacht: wat is er aan de hand? Toen zag ik die man erbij en ik dacht in mijn achterhoofd meteen: 'hé, wat een gekke combinatie, die drie."
Het lijkt alsof ze ruzie hebben. De man is met zijn fiets aan het hannesen en probeert te keren. Martin: "Hij probeerde ondertussen iets van de grond te pakken. Ik kreeg wel mee dat hij nog iets zei, maar ik hoorde niet wat. Ik kon ook geen taal herkennen, niets."
"Hij schreeuwde niet", vertelt Martin. Dan twijfelt hij even. "Het klonk een beetje minachtend. Dat kan mijn invulling zijn achteraf, maar aan de toon te horen, dacht ik dat hij iets zei in de trant van: donder op joh, zoiets."
Rol toiletpapier
Dan fietst de man de hoek om, vertelt Martin. "Toen riep ik door het raam: 'Gaat het, is alles oké?' Ze zeiden: Ja hoor, alles oké." Hij gaat weer op de bank zitten, maar na een paar seconden staat hij alweer op om nog eens te kijken hoe het met de vrouwen gaat.
"Ik deed het raam open, keek naar beneden en toen stond het slachtoffer rechtop." De andere vrouw staat achter haar en houdt haar haar omhoog. Dan hoort hij haar schrikken. "Dus ik riep: jongens, is het echt wel oké?" Een van de vrouwen blijkt gestoken. "Dat weet ik nog, want ik heb gelijk een rol toiletpapier gepakt om het mee te stelpen."
Het was een klein steekwondje, meer een sneetje
Eenmaal beneden zeggen de vrouwen dat 112 bellen niet nodig is, maar daar besluit hij niet naar te luisteren. "Ja, ammehoela. Het was een klein steekwondje, meer een sneetje, dus het viel eigenlijk hartstikke mee, maar er was wel bloed. Ik dacht: 112 bellen."
De politie en ambulance zijn snel ter plaatse. Het slachtoffer wordt in de ambulance nagekeken en de politie zet het gebied af voor sporenonderzoek. Ook vertelt Martin zijn verhaal aan de agenten.
Serieverkrachter
Zo'n getuigenverklaring is belangrijk voor de politie, vertelt Wim Perlot. De oud-rechercheur hield zich onder andere jarenlang bezig met de Utrechtse serieverkrachter. Het is volgens Perlot ook belangrijk dat de politie naar andere incidenten in de buurt kijkt. "Dan heb je het over vernielingen, overlast. Dan ga je kijken of je via die incidenten op iemand kan komen."
Dat deed Perlot in de zaak van de serieverkrachter. Mensen maakten melding dat ze geduwd werden op de fiets of ze vertelden dat ze beroofd waren. Perlot: "Maar wij wisten dat de verkrachter 'mag ik uw portemonnee' ook als een soort openingszin gebruikte." Alle informatie kan helpen om de dader te vinden, wil de oud-rechercheur maar zeggen.
De incidenten zorgen voor onrust, merkt Martin. "Vanaf mijn geboorte woon ik hier. Ik ben in het wijkje hiernaast opgegroeid." Bij een bewonersbijeenkomst gisteravond kwamen tientallen buurtbewoners opdagen.
Oud-rechercheur Perlot herkent de onrust in de samenleving, maar de politie kan niet alle informatie prijsgeven. "Je zit met het onderzoek dat je moet beschermen", aldus Perlot. Bij alle informatie die naar buiten komt wordt een afweging gemaakt: wat deel je? Wat hou je achter? "Daarin moet je keuzes maken. Maar er is geen garantie dat het loopt zoals je wil. Je hoopt op een signalement waarmee je de dader vindt, want hij moet van de straat af. Garanties zijn er niet."

Tot die tijd is de politie 'zichtbaar en onzichtbaar' aanwezig in de wijk, zoals burgemeester Dijksma zei. Wim Perlot noemt dat "de wijk blauw verven". De politie is actief aanwezig, blijkt in de nacht van woensdag op donderdag. Een verslaggever van RTV Utrecht maakt een foto van een politieauto en wordt direct aangesproken. Als even later een man achter hem loopt die met een voorwerp dat op een honkbalknuppel lijkt op de grond tikt, duikt uit het niets weer een politieauto op.
Martin maakt zich soms zorgen om zijn vriendin, die voor haar werk over de brug moet fietsen. Dat is vaak overdag en tijdens de spits, maar als ze later nog over straat moet gaat hij mee heeft hij besloten. Maar het beste zou het zijn als de dader wordt opgepakt. "Eigenlijk ben ik blij als het dezelfde persoon is. Dan hoeven ze maar één iemand te pakken."
*In verband met de bescherming van de privacy van de getuige is een schuilnaam gebruikt. De echte naam is bekend bij de redactie.