Utrecht in Inkt: Shae (24) is trots op zijn Angolese oorsprong én tattoo
Utrecht - "Ik heb deze tattoo van mijn zus gekregen voor mijn verjaardag. Zij heeft 'm ook, alleen net iets anders. We wilden een verwijzing naar onze roots. Onze vader is half Angolees, half Portugees. Een groot deel van onze identiteit is lang verstopt geweest. Of misschien… we hebben zelf ons best gedaan om die te verstoppen. Mijn zus stijlde heel lang haar haren, ik had het altijd vast, want ja, afro-haar… We waren er niet trots op."
Het is zomer en dat betekent meer korte mouwen, broeken en rokjes. Dat betekent dus ook meer huid én meer tattoos die je om je heen ziet. Maar wat zijn die verhalen achter die tattoos?
In de serie Utrecht in Inkt spreken we regiogenoten over één van hun tatoeages. Waarom en hoe hebben ze die laten zetten? Welk verhaal zit erachter? Elke week vind je op onze site/app en op onze Instagram op zaterdag om 08.30 uur een nieuwe aflevering. Dit is de laatste aflevering.
Vandaag Shae, die ik leerde kennen na een tip op Instagram.
"Ik weet dat ik met m'n zus op een gegeven moment naar de film Green Book ging. Die gaat over een zwarte, hele goede pianist. En het gaat erom dat hij niet wit genoeg is om wit te zijn en niet zwart genoeg om zwart te zijn en dat hij zich afvraagt: wat ben ik dan? En na die film liepen we naar buiten en toen zeiden we eigenlijk voor het eerst tegen elkaar: dat herkende ik heel erg. Toen hebben we nog uren gepraat en waarschijnlijk ook zitten janken. Gok ik. Dat was voor het eerst dat we het zo over onze roots hadden.
Mijn vader vluchtte uit Angola toen hij 9 was. Hij komt uit een gezin van zeven. En niemand van hen is ooit nog terug geweest.
Toen ik 17 was overleed mijn Angolese oma. Een paar maanden daarvoor was ik nog bij haar in Portugal. Ze was toen al heel erg dement. Ze wist niet meer wie ik was, toch zei ze meerdere keren: jullie zijn 'crianças de Angola'. Dat betekent 'kinderen van Angola'. Toen zei mijn vader: nee, ze zijn 'crianças de Holanda' want we zijn in Nederland geboren. Maar ze bleef het herhalen.
In deze maatschappij leer je om niet trots te zijn op je zwart-zijn.
Dat was voor mij echt het moment dat ik realiseerde: ik ben óók aan Angola verbonden. Ik besefte dat mijn oma daar heel trots op was. Ze kon amper nog volzinnen maken maar dát kon ze nog wel verwoorden. Ik moest daar heel veel aan denken vlak nadat ze overleed. Het verklaart wel waarom we voor deze tattoo hebben gekozen: we wilden heel graag die verwijzing naar Angola.
In deze maatschappij leer je om niet trots te zijn op je zwart-zijn. Dus om dat wel te vieren en te embracen… ik denk dat ik daarom juist actief de verbinding met Angola zoek.
Mijn tattoo is de omtrek van het Afrikaanse continent. Niet die van Angola, want die grenzen zijn er alleen door de kolonisaties. De bloem die erin staat, groeide eerst alleen in het gebied dat nu Angola is. Langzaam is die gemigreerd. Nu kun je 'm ook in Zuid-Europa vinden. Eigenlijk heeft die dus dezelfde migratie afgelegd als mijn familie.
Ik ben dus nog nooit in Angola geweest, maar dat wil ik wel graag. Daar hebben we het ook wel over. Met mijn neven en nichten en natuurlijk met m'n zus. Ik hoop dat het lukt binnen nu en vijf jaar."
Dit was de laatste aflevering van de serie Utrecht in Inkt. Wil je de vorige aflevering lezen? Dat kan hier:
