Trotse familie ziet na Lars nu ook broer Marijn van den Berg debuteren in grote wielerronde

Er was veel te doen rondom de eerste twee etappes in de Vuelta dit jaar. Bij de ploegentijdrit moesten sommige teams vanwege de late vertrektijd en de hevige regenval het parcours in het donker afleggen. Ook tijdens de tweede etappe viel de regen met bakken uit de lucht. Het zorgde voor hachelijke momenten en veel valpartijen, maar Marijn van den Berg kwam die eerste dagen ongeschonden door. Tot blijdschap van zijn familie thuis.

Die euforie was, met de kennis van nu, van korte duur. Want in etappe vier kwam Van den Berg alsnog ten val. Kort na de koers liet hij weten oké te zijn.

Zijn moeder Nicole is inmiddels wel wat gewend. "In die tweede etappe was het eigenlijk niet verantwoordelijk om te rijden. Maar ze hebben wel onder ergere omstandigheden gereden. Van de bergen af met regen, bijvoorbeeld. Dat vind ik gevaarlijker. Dan houd je echt je hart vast."

In de ploegentijdrit werd het team van Marijn (EF Education-EasyPost) derde en in de tweede etappe eindigde hij zelf als negende. Geen verkeerde resultaten, vinden zijn ouders. Toch was Marijn er niet blij mee. "Hij ging echt voor de etappezege en vond het toch lastig dat dat niet gelukt was."

Gelukkig voor hem duurt de Vuelta nog even en krijgt de uit De Meern afkomstige sprinter nog voldoende mogelijkheden.

Eerder deze zomer keken Nicole en vader Richard ook al vol spanning naar het wielrennen, want toen reed hun andere zoon Lars de Tour de France en de Giro d'Italia. "Het is wel een bijzonder jaar en een beetje gek dat ze nu zo in de spotlights staan", vertelt Nicole. "Het is heel bijzonder om twee van zulke zonen te hebben."

Dat beaamt ook hun andere zoon, Thomas, die in plaats van wielrennen commerciële economie studeert. Hij is een van de trouwste fans van zijn broers, legt hij uit. "Het ging bij ons in huis altijd over wielrennen." Ook Thomas reisde dan vaak mee naar wedstrijden in verre landen. "Hoe vaak we dat gedaan hebben is niet op mijn handen te tellen. We hebben zelfs een hele rondreis gemaakt door Polen, Tsjechië en andere Oost-Europese landen om achter ze aan te rijden."

Voordat Marijn en Lars prof werden, had het gezin al veel werk gestoken in hun wielercarrière, vertelt Richard. "Het begint natuurlijk allemaal bij wedstrijdjes in de regio. Daarna gingen ze landelijk rijden en uiteindelijk internationaal. Daarna zijn we in alle landen wel zo'n beetje geweest. Lars heeft ooit een WK in Doha gereden en Marijn in Noorwegen."

Toen de jongens begonnen met wielrennen, had Nicole dan ook niet verwacht dat het zo'n vaart zou lopen. "Als je kinderen op 7-jarige leeftijd beginnen met ronden rijden, besef je niet dat ze later misschien een grote ronde gaan rijden en de bergen af moeten. Daar sta je als moeder toch niet helemaal bij stil." Ze zegt het lachend, maar zo leuk vindt ze het niet altijd. "Soms vertellen ze dat ze met 95 kilometer per uur een berg afgingen. Dat soort dingen hoef ik echt niet te weten."

Terwijl Lars en Marijn aan de weg timmeren in het wielrennen, kijkt Thomas vanaf de zijlijn toe. Jammer vindt hij het niet dat hij zelf niet fietst. "Helemaal niet. Ik heb mijn eigen kwaliteiten en daarmee ben ik erg tevreden. Als ik ze af en toe kan verslaan met pingpong is het voor mij al goed."

De komende twee weken hoopt Marijn de Vuelta uit te rijden én nog een etappe op zijn naam te schrijven. Volgens zijn vader heeft Marijn een goede sprint in de benen. "Een enorm mooie punch", noemt hij dat. Zijn andere zoon Lars vindt hij meer een allrounder. "Hij kan redelijk goed klimmen en is ook goed op het vlakke."

In huize Van den Berg hopen ze dat die kwaliteiten ooit samenkomen in een ploeg. Richard: "Ze fietsten als kind al samen en het zou mooi zijn als ze nog eens samen kunnen rijden." Thomas is het daar mee eens. "Het is hun grootste droom nog eens samen in een team te zitten. Als dat ooit gebeurt, denk ik dat hun carrière compleet is."