Gevluchte Safa (19) doet 'bakkies' koffie met Utrechters: 'Dan pas leer ik dit land goed kennen'
Utrecht - Misschien lijkt het een simpel kopje koffie, maar het betekent voor vluchtelingen zoveel méér. Tijdens een 'bakkie' praat je met iemand, leer je dus de taal én gewoonten beter kennen. Het heeft Safa (19), gevlucht uit Syrië, in ieder geval geholpen. Vandaag - op Wereldvluchtelingendag - drinkt ze er eentje met Miek en Conny. En wij drinken er eentje mee.
De dames praten over dromen. Over Conny's wens voor wereldvrede, Mieks wens voor wat meer respect voor elkaar. En over die van Safa, net anderhalf jaar in Nederland, het land waarin ze graag tandarts wil worden. De drie dames zitten aan een tafeltje voor TivoliVredenburg. Aan de lopende band worden er 'bakkies' uitgedeeld. Safa heeft een 'vol hoofd', zegt ze. Een beetje te druk, dus, vertaalt Conny. Een hand op de schouder van Safa, en Conny zegt: "Jij doet zo goed je best, ooit word je tandarts. Geloof me maar."
Dit soort gesprekken hoor je rondom TivoliVredenburg vandaag vaker. Voor de zevende keer organiseert VluchtelingenWerk 'Bakkie doen'. Om Nederlanders mét vluchtelingen te laten praten, in plaats van óver hen, legt woordvoerder Evita Bloemheuvel uit. "Maar heel weinig mensen hebben daadwerkelijk ooit een vluchteling gesproken. Terwijl bijna iedereen er wel een mening over heeft. Wij proberen met 'Bakkie doen' dat contact weer op gang te brengen."
'Zo snel mogelijk de taal leren'
Terug naar Safa. Het is een mooie dag vandaag, vindt ze. Toen ze hier anderhalf jaar geleden aankwam, wist ze één ding zeker: ze wilde zo snel mogelijk de taal leren. Maar een makkie was het niet. "In het begin heb ik maar gewoon veel naar mensen gelachen. Maar het helpt me wel, hoor."
Zo helpen de bakkies koffie Safa
Het is een scherp contrast tussen werelden als je de gesprekken zo beluistert. Want aan de ene kant zijn er verhalen over vluchten, isoleercellen en de executie van een allerbeste vriendin. Maar aan de andere kant wordt er ook gewoon gefeest en draait een dj-duo 'Bella Ciao'. Want hier wonen en veilig zijn: dát is waar de vluchtelingen het vandaag vooral over willen hebben.
Neem bijvoorbeeld Ribal. Na zijn vlucht uit Palestijns gebied is hij al zes jaar in Nederland. Acht keer moest hij naar een ander azc - tot vorige week. Een grote lach verschijnt op zijn gezicht. "Ja, raad eens", zegt hij. "Ik mag in Nederland blijven! Het heeft zó lang geduurd, maar je kunt niet raden hoe blij ik hiermee ben. Het gevoel dat ik eindelijk ergens bij mag horen, is ongelofelijk."
Ondertussen hoopt Conny vaker een kopje koffie te gaan doen met Safa. "Heel gezellig", vindt ze. En: "Alleen als je je leven met een ander kan delen, kun je thuis worden in een ander land. Dat gun ik haar met heel mijn hart."
