Teis (8) werd geboren met een kortere arm, maar drumt en freerunt erop los: 'Geeft een fijn gevoel'
Utrecht - Drummen, freerunnen en mountainbiken. De 8-jarige Teis is dol op sporten en laat vrolijk zien wat hij allemaal kan. Zijn ouders staan vol trots naar hem te kijken. Teis Knauff is een jongen vol energie net als elk ander kind. Het enige verschil is dat zijn linkerarm korter is en geen hand heeft.
Al bij de 20-weken echo was te zien dat Teis een korter armpje had. Dat was even wennen legt zijn vader Aart-Jan Knauff uit. "In het begin weet je eigenlijk niet zo goed wat je te wachten staat, want het was voor ons ook nieuw. Je denkt dan in eerste instantie van hè, dat is een beperking, maar dat blijkt uiteindelijk niet zo te zijn. Teis kan alles wat hij wil doen. Alleen bij sommige dingen heeft hij wat hulp en vaardigheid nodig."
Het revalidatiecentrum de Hoogstraat bestaat dit jaar 75 jaar. In het centrum kunnen mensen revalideren als ze bijvoorbeeld een herseninfarct hebben gehad of een ongeval of een aangeboren aandoening. Patiënten worden soms opgenomen of ze worden poliklinisch behandeld. In alle gevallen gaat het er om dat ze met hun beperking leren omgaan en zo goed mogelijk kunnen functioneren in het dagelijks leven. In totaal heeft De Hoogstraat een bed voor 120 mensen om te revalideren, waarvan 19 voor kinderrevalidatie. Jaarlijks betekent dat dat er zo'n 600 revalidanten klinisch worden behandeld. Poliklinisch worden jaarlijks zo'n 6000 mensen geholpen.
In de serie Bij De Hoogstraat lees en zie je de verhalen van een paar revalidanten en een revalidatiearts.
Voor advies en hulp komen ze bij revalidatiecentrum De Hoogstraat. Bijvoorbeeld als Teis een hulpmiddel nodig heeft. "Teis heeft daarbij de regie in de hand", legt vader Aart-Jan uit. Het is bijvoorbeeld nu tijd dat Teis leert om te gaan met een mes en ook een dunschiller. Teis: "Dit is leuk en handig. Dan kan ik zelf appels schillen in de keuken als papa en mama er niet bij zijn."
Bij het revalidatiecentrum bedenken én maken ze die hulpmiddelen. Allemaal op maat. Zo krijgt Teis vandaag een metalen spiraal die past om zijn linkerarm. "Hij moet nog iets strakker", zegt hij. Dat wordt meteen in de behandelkamer aangepast. Nu gaat de metalen spiraal wel iets stroever om zijn armpje, maar Teis is tevreden. "Zo zit ie goed."
Even later hangt aan de metalen spiraal om de arm van Teis een dunschiller. Enthousiast begint hij een appel te schillen. Hij krijgt nog wat instructies, want met een dunschiller werken vraagt wel een zekere techniek. Uiteindelijk lukt het hem de appel te schillen en ook in stukjes te snijden met een mes.
Het hulpmiddel werkt en dan is het tijd om een kleur uit te kiezen voor de coating die om het metaal heengaat. Teis kiest voor rood-wit, de kleuren van FC Utrecht. Als hij later het resultaat ziet grijnst hij van oor tot oor. "Vet!"
Aangeboren aandoening
Waarom sommige kinderen worden geboren met bijvoorbeeld een korter armpje is niet altijd te verklaren, zegt revalidatiearts Iris van Wijk. "Meestal is het een toevalsbevinding, een klein bouwfoutje noemen we dat dan ook wel. Behalve als het aan meerdere ledematen is. Dan is er vaak wel een verklaring voor te vinden, maar ook lang niet altijd."
Volgens Van Wijk ontwikkelen kinderen met een aangeboren korte arm zich meestal net zoals andere kinderen. "Een kind tot een jaar of 4 is zich niet zo bewust dat het anders is en doet gewoon alles wat andere kinderen ook doen. Een kind wil zich ontwikkelen. Als het brein gezond is dan zijn de mogelijkheden bijna onbeperkt."
Van buiten zag je mijn tranen niet, maar van binnen werd ik wel verdrietig
Dat geldt zeker voor Teis. Hij sport veel, ook samen met zijn twee broers, maar hij is ook muzikaal net als zijn vader. In de muziekruimte van De Hoogstraat laat hij zien wat hij kan. Ook nu heeft hij iets om zijn linkerarm. Het is een band met klittenband en daartussen stopt hij een drumstok. Zijn vader zet het drumstel op de goeie hoogte en dan kan Teis beginnen. Hij geniet er zichtbaar van.
Teis zit ook op freerunnen. Hij laat het zien in de gymzaal van De Hoogstraat met een grote kast en dikke matten. Hij neemt een aanloop en springt via de kast met een draai op de mat. Zijn moeder Marijke is gymlerares op de middelbare school en heeft de matten en de bok samen met een medewerker van De Hoogstraat klaar gezet. Ze kijkt hoe haar zoon van grote afstand aan komt rennen en springt. Helpen doet ze niet. Ze is gewend dat Teis veel zelf kan en laat hem iets proberen totdat het lukt.
Het is gewoon hetzelfde
Ook al doet Teis heel veel, hij merkt wel dat hij niet altijd mee kan doen met de andere kinderen. "Ik kan bijna alles. Alleen niet touwtje springen. Dat vind ik niet leuk, want dan kan ik niet meedoen. Dat is irritant." Soms vindt Teis dat wel jammer, maar hij voelt zich op school volledig geaccepteerd. "Zij kennen mij. Soms zie ik wel kinderen fluisteren van: hij heeft een korte arm, hij heeft één hand. Dan denk ik: laat maar zitten, want ik heb dat zo vaak meegemaakt dan maakt het mij niet meer uit."
Teis heeft een aangeboren aandoening en krijgt hulp van revalidatiecentrum De Hoogstraat
Maar als je aan Teis vraagt hoe het is om een korte arm te hebben legt hij dat graag uit. "Sommige mensen vragen of het pijn doet, maar het voelt gewoon net zoals mijn rechterarm. Het is eigenlijk gewoon hetzelfde, maar je kan minder en het is gewoon korter."
Teis herinnert zich dat hij wel eens werd gepest toen hij wat jonger was. "Dan gingen ze me pesten van 'jij hebt een korter armpie en ikke niet en jij kan lekker niks'. Dat vond ik niet fijn. Van buiten zag je mijn tranen niet, maar van binnen werd ik wel verdrietig."
Begeleiding voor ouders
Gelukkig kan Teis hier met zijn ouders over praten. Aart-Jan: "Hij is soms verdrietig om iets wat op school gebeurt. Maar bijvoorbeeld ook als we buiten zijn of een dagje weg of als we op vakantie zijn. Dat zijn natuurlijk allemaal plekken waar hij minder vaak is. Dan kan het wel eens voorkomen dat hij wordt geconfronteerd met kinderen die het lastig vinden om hem met een korte arm te zien."
Bij De Hoogstraat krijgen ouders hier begeleiding in als dat nodig is. "Dan helpen ze ons met hoe we daar mee om moeten gaan. Ze helpen Teis ook om goeie reacties te geven en het gesprek aan te gaan met kinderen als zo'n situatie zich voordoet."
Het begeleiden van ouders met een kind met een kortere arm of been is ook een belangrijk onderdeel van de revalidatiezorg die Van Wijk met haar team biedt. "We leggen dan uit dat dit kan gebeuren en zeggen dan: het mag je raken dat is niet erg, maar bedenk hoe je daarmee om kunt gaan."
Van Wijk geeft dan advies. "Zeg dat het niet zielig is en dat je kind van alles met die arm kan doen. Verstop het armpje niet. Zorg dat het kind zijn korte arm kan inzetten. Meestal is het zo dat hoe meer het kind zijn korte arm inzet, hoe minder het opvalt. Juist als je het verstopt valt het meer op."
Teis gebruikt zijn korte arm bij alles. De linkermouw van zijn zwarte sweater is opgerold, waardoor zijn arm goed zichtbaar is. Hij doet alles met beide armen. De sprongen en duikelingen bij het freerunnen gaan hem goed af. Hij gaat er gewoon voor. "Dan weet ik dat ik dat kan en dat geeft mij een fijn gevoel."
Revalidatiecentrum De Hoogstraat bestaat 75 jaar. RTV Utrecht besteedt daar deze week aandacht aan door de verhalen te vertellen van revalidanten en een revalidatiearts.
Lees hier het verhaal van Tijs (17) die een dwarslaesie opliep bij een duik in het water.
Geschiedenisleraar Jan-Willem kreeg afasie en moest opnieuw leren praten. Lees hier zijn verhaal.
Hier lees je meer over Annemieke. Zij kreeg door corona een herseninfarct.
Janneke is revalidatiearts en helpt mensen hun leven weer op te bouwen. In dit verhaal lees je daar meer over.
