Sioe is 'in de 60' en debuteert met haar eerste album: 'Muziek is mijn medicijn'

Op een omgebouwd binnenvaartschip in het Merwedekanaal in Utrecht staan de gitaar en piano van Sioe naast elkaar. Hier schrijft ze haar muziek. Al heel jong werd ze door de muziek gegrepen: "Ik was een heel eenzaam kind op de lagere school, maar zangles vond ik geweldig. En toen ik een puber was leerde iemand mij drie akkoorden op de gitaar spelen, Blowing in the wind van Bob Dylan, en dan ga je zelf experimenteren. Mijn Engels was niet goed, dus ik zat met een woordenboek en dan maar proberen teksten aan elkaar te breien."

Als ze begin 20 is, ontmoet de Nederlands-Chinese Sioe haar man Ed, die dan zeeman is. Toen hij op een havensleepboot in Nigeria werkte, ging zij naar hem toe. Maar snel daarna sloeg de stemming in het land om en werd de sfeer steeds grimmiger. "Het werd steeds heftiger, er was veel piraterij en die piraten werden gesteund door de militairen. Dus je had van niemand hulp", vertelt Sioe.

"We gingen een keer even op de kade een stukje lopen, toen werden we overvallen en beroofd en moesten rennen voor ons leven. De piraten kwamen langszij, elke nacht moest iemand wachtlopen, elke dag was er wel wat. Op een dag stond er ineens iemand met een stengun in zijn hand, in de rug van Ed. Als ik terugdenk, denk ik dat ik daarna niet meer kon schrijven, ik kon geen muziek meer maken."

Jaren later kreeg Sioe een burn-out. Ze blijkt PTSS te hebben, een posttraumatische stressstoornis. "Ik kon niet meer praten, niet meer bewegen, het heeft een half jaar geduurd voordat ik weer een beetje normaal uit mijn woorden kwam."

Na een tijdje kreeg Sioe weer een gitaar in handen en begon weer te componeren. "Het werkt voor mij heel goed, op die manier mijn leven verwerken zonder dat het heel zwaar wordt. Ik heb damage geschreven naar aanleiding dat mensen elkaar kunnen kwijtraken door traumatische gebeurtenissen. Daar komt het zinnetje in voor 'Was it in a foreign land, the man with a stengun in his hand' - was het in een vreemd land, de man met een stengun in zijn hand. Dat refereert aan Nigeria. Zo'n nummer helpt heel erg, het is voor mij een therapie. Het werkt beter dan medicijn. Muziek is mijn medicijn."

Sioe heeft lang geaarzeld voordat ze besloot om op te gaan treden. "Eerst durfde ik niet omdat ik dacht, wat moet dat oude mens nou, ze is al in de 60 en moet ook zo nodig. Maar dat heb ik nu niet meer, nu denk ik, dit wil ik en ik voel me als een vis in het water. Voor mij is muziek een manier om te communiceren met mensen, dat doet de muziek wel voor me. Ik heb ook ontdekt dat ik veel meer kan dan ik ooit dacht. Dus zolang ik mensen om mij heen heb waar ik me goed bij voel, dan gaat het met mij ook goed. En dat allemaal door de muziek, wonderbaarlijk hè?"

Sioe speelt nummers van haar debuutalbum The waves of time op 15 januari in muziekcafé Miles in Amersfoort.