Megaruzie over minispeeltuin: 'Het is een soap'

De Lauwerhof is een klein hofje rond de watertoren in het centrum van de stad. Er wonen mensen, maar de plek is ook geliefd bij toeristen. En dan is er nog een escape-room-route door de stad die de watertoren als onderwerp heeft. Vroeger zat er een kinderdagverblijf op de Lauwerhof, maar die is ruim twintig jaar geleden vertrokken. Uit die tijd stamt een speelplek voor kleuters en peuters. Die plek was verwaarloosd en nodigde niet echt meer uit om te spelen. Toen in 2018 een groep bewoners met een voorstel kwam om de speeltuin te renoveren, was de gemeente direct enthousiast.

Vanuit het initiatievenfonds werd een slordige 25.000 euro ter beschikking gesteld en de speeltuin was niet veel later weer als nieuw. Maar toen begon het gedonder in de glazen. De speeltoestellen staan letterlijk op een meter afstand van de gevel van enkele bewoners, en die zeggen dat ze knettergek worden van het gekeuvel van de peuters, maar meer nog van de eindeloze telefoongesprekken van de ouders en grootouders die de peuters vergezellen bij hun spel.

De boze bewoners verenigden zich, zij willen de speeltuin weer weg hebben. De groep tegenstanders is inmiddels bijna even groot als de groep voorstanders. De speeltuin heeft de sfeer in de buurt inmiddels danig verpest. Mensen klagen over intimidatie, ruzies en scheve gezichten. Een goed gesprek is inmiddels niet meer mogelijk. De tegenstanders van de speeltuin zeggen dat ze niets wisten van de plannen, ze spreken de Nederlandse taal niet, en konden het wijkbericht niet lezen. Of ze wonen er net nadat het wijkbericht was verspreid. En weer anderen maakten bezwaar maar voelden zich niet gehoord.

(Tekst loopt door na de afbeelding)

Voor de zomer besloot de gemeente om de speeltoestellen weg te halen. Ze moeten worden opgeslagen om op een later tijdstip een nieuwe plek te krijgen elders in de binnenstad. Maar zover kwam het niet. Toen de aannemer het spul kwam ophalen, blokkeerden boze voorstanders de Lauwerhof met een auto. En toen was de patstelling compleet.

Vandaag boog de Utrechtse gemeenteraad zich over het probleem. En dat is uniek, politieke volgers, voorlichters en politici kunnen zich niet herinneren dat de gemeenteraad ooit een vergadering heeft gewijd aan een speelplek met een handvol houten speeltoestellen.

“Het is een soap”, zei wethouder Eva Oosters, in navolging van fractievoorzitter Jantine Zwinkels van het CDA. De wethouder herhaalde wat ambtenaren eerder al gezegd hadden in deze klucht over de aanleg van de speeltuin: “We hebben een inschattingsfout gemaakt en hadden de speelplek niet op deze locatie moeten aanleggen. Dat gaan we nu herstellen.”

Maar zover komt het niet. Gertjan ten Hoonte van de VVD, dwong de wethouder om het sloopplan voorlopig in de ijskast te zetten. De VVD-er dreigde om het debat te verplaatsen van de raadscommissie naar de plenaire raadsvergadering. Nu gaat de wethouder eerst nog een keer in gesprek met alle bewoners rond de Lauwerhof, om te kijken of er een compromis mogelijk is. Zo zou een deel van de toestellen kunnen blijven staan, kunnen er bordjes opgehangen worden om begrip voor de buurtbewoners te kweken en zou de Lauwerhof zelfs afgesloten kunnen worden. Maar die laatste optie kan op louter tegenstand rekenen.

Eigenlijk moest dit debat een einde maken aan de situatie, met een duidelijk besluit welke kant het op moet, maar dat is niet gelukt. De wethouder wil de speeltuin weghalen uit de Lauwerhof, maar een meerderheid van de Utrechtse gemeenteraad wil dat niet. En dus komt er weer een gesprek tussen bewonersgroepen die elkaar niet meer kunnen luchten of zien. En daarna heeft wethouder Oosters de onmogelijke taak een Salomonsoordeel te vellen: wat ze ook beslist er zal altijd iemand ontevreden zijn.

En dan moeten we niet gek opkijken als de verliezende groep bewoners ook nog een keer naar een rechter stapt. En zo kan deze soap, die sinds 2018 loopt, met gemak zijn zesde seizoen ingaan.