Kensington neemt afscheid van frontman: 'Ze zijn de grootste Utrechtse band ooit geworden'

4 september 2022, 08:00 • 3 minuten leestijd

Utrecht - In ruim vijftien jaar groeide de Utrechtse band Kensington uit van een onschuldig schoolbandje tot een rockgroep die het beton van een uitverkochte Johan Cruijff ArenA stevig laat trillen. Maar vanavond komt aan dat succesvolle tijdperk een eind. 

In een uitverkochte Ziggo Dome geeft het muzikale kwartet namelijk zijn laatste concert ooit in de huidige formatie. Leadzanger Eloi Youseff gaf vorig jaar al aan uit de band te stappen. Hij zou zich niet meer herkennen in wie hij als zanger van de groep geworden was. Kensington gaat als collectief wél door, maar met welke frontman is nog niet bekend.

Atze de Vrieze, popjournalist voor muziekplatform 3voor12, zag de band voor z'n neus (hij woont zelf ook al jaren in Utrecht) opkomen en opbloeien. "Ik weet nog dat ze eerst in de EKKO stonden en daarna in steeds grotere zalen van Tivoli mochten spelen."

Het grote kantelmoment, zoals De Vrieze het noemt, kwam echter pas een aantal jaren later. "Dat moet rond 2014 geweest zijn. Ik zag ze in dat jaar voor het eerst live, op Pinkpop. Toen waren de singles Home Again en Streets net uitgebracht. Ze waren al succesvol, maar daarna groeiden ze uit tot een landelijk bekende band."

Tot die tijd waren er maar weinig bands uit Utrecht met triomf over de provinciegrens. De Vrieze had er zelfs al eens een column aan gewijd. "Zou het ooit gebeuren dat een Utrechtse artiest Paradiso zou uitverkopen? Ik vroeg het me ten zeerste af. Nou, Kensington heeft het daarna dubbel en dwars waargemaakt."

Waarom de muzikale bloei vanuit de Domstad eerst nog stokte? Volgens De Vrieze lag dat aan meerdere dingen. "Rond 2005 was Utrecht niet een stad waarin heel veel gebeurde. Maar in de jaren daarna werd Nederlandse muziek steeds populairder. Niet alleen Kensington, maar ook de Utrechtse trompettist Kyteman profiteerde daarvan. Grote popzalen met acts van eigen bodem raakten uitverkocht. En dat gebeurt nog steeds."

Ondanks landelijke, en soms zelfs internationale faam, hield de band altijd een hechte band met de 'geboortestad'. Het viertal speelt voor speciale gigs nog regelmatig een thuiswedstrijd. "Het meest in het oog springt misschien wel hun show bovenop de Dom, bij het vieren van 900 jaar stadsrechten. Dat was wel écht een stoere actie."

Over de toekomst van Kensington is De Vrieze minder lyrisch. Hij schat de kans op een geslaagde doorstart niet heel hoog in. "Zoiets overleven bands vaak niet. Het kan natuurlijk wel, zie DI-RECT, maar het wordt een lastig karwei. Eloi heeft een iconisch stemgeluid, zo iemand is moeilijk te vervangen. Hij was ook echt de blikvanger van de groep."

Wat hij zich vooral afvraagt is hoe die toekomst er precies uit zal gaan zien. "Gaan ze een zanger zoeken die het bestaande materiaal gaat zingen of gooien ze het over een heel andere boeg? En gaat het publiek dat vervolgens mooi vinden? Ik ben benieuwd. Wat ik wel weet, is dat ze mét Eloi toch wel de grootste band ooit van Utrecht werden."

De reeks afscheidsconcerten van het huidige Kensington stond gepland voor 27 en 30 augustus en 1, 2, 3 en 4 september. Stuk voor stuk in een uitverkochte Ziggo Dome. De Amsterdamse popzaal groeide in vijftien jaar Kensington uit tot een tweede huiskamer van de band.

Kensington brak met Home Again en Streets door en scoorde later nog grote hits met War, Do I Ever en Sorry. De Utrechtse band won verschillende 3FM en MTV Awards, Edisons en ontving meerdere gouden platen.