Mo ontdekte als volwassene dat hij ADHD heeft: 'Dat maakt mij wie ik ben'
Utrecht - "Zeg maar, Mo." Je vindt hem bij het winkelcentrum in Lunetten in de Utrechtse wijk Zuid. Stoppelbaardje, bruine ogen. Een Lakers T-shirt en een blikje spa in zijn hand. Hij praat met zijn vriend, maar heeft wel even tijd. "Ik woon hier pas sinds kort in Lunetten. Maar ik zeg je eerlijk, ik heb veel gezien."
Dit is de vijfde aflevering van de serie #wijzijnutrecht. Vanwege de 900e verjaardag van Utrecht portretteren we in tien afleveringen tien Utrechters uit de verschillende wijken van de stad.
De serie is ook terug te vinden op onze Instagram.
Wie is Mo? "Gewoon, Mo. Ik ben de zoon van mijn vader en moeder. Een mens net als jij."
Dyslexie
"Het is ons doel om onszelf als mensen voort te planten. Dat zei mijn vader altijd. Nu heb ik zelf vijf kinderen. Mijn dochter studeert op Harvard, een prestigieuze universiteit in Amerika. Dat maakt mij trots."
Soms vrees ik dat er zoveel vrijheid is dat mensen geen respect meer voor elkaar hebben
"Ik heb zelf altijd moeite gehad met lezen en schrijven. Vorig jaar werd er bij mij dyslexie ontdekt. Had ik dat maar eerder geweten. Ook heb ik ADHD. Ik ben heel druk en denk veel na. Soms te veel. Maar dat maakt me tot wie ik ben. Gewoon Mo dus."
Overal en nergens
"Marokko, daar ben ik geboren. Daarna heb ik overal en nergens gewoond. Van Amsterdam tot Epe. Twaalf jaar geleden kwam ik naar Utrecht. Alle wijken heb ik wel gezien: Ondiep, Overvecht en nu hier, in Lunetten."
"De mensen hier zijn... Wat is het goede woord? Interessant. Bij het winkelcentrum hangen veel mensen rond. Je kunt gewoon een praatje met ze maken. Mensen hier houden van sfeer, ze houden van het leven."
"Zoveel plekken als ik heb gewoond, zoveel banen heb ik gehad. Iedere paar jaar weer iets anders. Ik was automonteur, chefkok en heb op Schiphol gewerkt. En wist je dat ik een eigen uitgeverij heb gehad? Ging helaas niet goed. Mensen willen tegenwoordig alleen maar digitaal."
(Te) veel vrijheid
"Ik voel me nooit gediscrimineerd in Nederland. Sterker nog: dit is een land met veel vrijheid. Je kunt hier bepaalde dingen naar de politie roepen. Doe je dat in Marokko, dan krijg je klappen. Hier kan het allemaal gewoon. Soms vrees ik dat er zoveel vrijheid is dat mensen geen respect meer voor elkaar hebben."
"Dat komt door de mobiele telefoon. Ik heb sinds kort zo'n ding om met mijn kinderen te appen. Maar verder hoeft het niet van mij. Al dat schermstaren. We worden er egoïstisch van."
"Los van dat is het leven goed. Mijn leven was altijd druk en chaotisch. Nu is er rust."
