'En wij dan?!' Boosheid en onbegrip dat Utrecht statushouders tijdelijk voorrang op woning geeft
Utrecht - Bizar, onbegrijpelijk, frustrerend. Zo vatten Utrechters hun gevoelens samen over het besluit van de gemeente Utrecht om statushouders zes weken lang voorrang te geven op sociale huurwoningen. De stad hoopt hiermee iets te doen aan de crisis in de asielopvang. Maar inwoners die zelf al jaren op de wachtlijst staan voor een woning balen verschrikkelijk, blijkt uit gesprekken die RTV Utrecht vandaag voerde. "Het is echt een klotesituatie", vat de 25-jarige Michael Kiriazis het samen.
Hij staat zelf sinds 2015 ingeschreven voor een sociale huurwoning. Met zijn zoontje van 2,5 jaar woont hij nu op zolder bij zijn vader in Maarssen. "Met zo'n kleintje heb je echt behoefte aan een eigen ruimte, maar ja…", verzucht Michael. Hij staat ingeschreven in Utrecht, maar inmiddels zoekt hij de hele provincie af op zoek naar een plekje. "Het is frustrerend dat je bijna niets kunt doen."
Moedeloos en gefrustreerd
Sabrina Landzaat deelt die frustratie. Zij en haar zoon van 12 staan inmiddels al elf jaar op de wachtlijst voor een woning in Utrecht, maar vooralsnog zonder resultaat. Ze woont daarom noodgedwongen met haar zoontje in een chalet in Maarsen. "Ik kom er gewoon niet tussen. Ik raak er moedeloos en gefrustreerd van."
Wat kan ik nog doen om een thuis te kunnen creëren voor mij en mijn zoon? Vertel het maar!
"Ik kan toch niet met mijn zoon van bijna 13 op een kamer gaan liggen?", stelt Sabrina. "Dat gaat toch niet?" Over de maatregel van de gemeente Utrecht is ze dan ook woedend. "Het is bizar. En wij dan? Vanaf 2011 sta ik al ingeschreven. Wat an ik nog doen om een thuis te kunnen creëren voor mij en mijn zoon? Vertel het maar!"
Angela van Diemen (40) is ook ten einde raad. Ze werkt als buschauffeur in Utrecht, maar woont in het Gelderse Barneveld. Ze wil dolgraag in de provincie wonen voor haar werk. Vanwege de lange wachtlijsten is ze samen met haar 13-jarige dochter aangewezen op een appartement in de vrije sector waar ze 1100 euro per maand voor neerlegt. "Financieel red ik het allemaal maar net. Daardoor leef ik nu eigenlijk om te werken in plaats van andersom."
Zoveel woningen
Utrecht wil vanaf 1 augustus zes weken lang vrijwel alle sociale huurwoningen die vrijkomen, beschikbaar stellen voor statushouders. De gemeente wil zo in één keer een hele grote groep vluchtelingen met verblijfstatus een dak boven het hoofd geven, zodat er in het aanmeldcentrum in Ter Apel en de asielzoekerscentra in het land ruimte ontstaat. De druk op deze opvanglocaties is nu zo hoog, dat mensen soms op plastic stoeltjes de nacht door moeten brengen.
"Ik vind het echt heel erg wat die mensen moeten meemaken", zegt Angela. Toch snapt ze de beslissing van Utrecht niet. "Dit gaat om zoveel woningen. En wij dan? Dit voelt oneerlijk." Daar is Michael het mee eens, de zoektocht naar een woning maakt ook hem moedeloos. "Ik snap dat vluchtelingen een plek nodig hebben om te wonen. Maar wachten tot er nieuwe huizen zijn gebouwd gaat nog maanden of zelfs jaren duren. Zolang kunnen wij niet wachten."
En wij dan? Sabrina vindt het onbegrijpelijk dat Utrecht statushouders tijdelijk voorrang op sociale huurwoning geeft
Utrecht beloofde vanmorgen haast te maken met het creëren van nieuwe woningen. De komende 2,5 jaar moeten er 2500 tijdelijke sociale huurwoningen worden neergezet in de stad. Die huizen moeten tien tot vijftien jaar blijven staan. Maar met dat plan kan Sabrina niet zoveel. "Dat duurt nog enorm lang, daar kan ik toch niet op wachten?"
Maarten Wiedemeijer van de Woonbond snapt de frustratie bij de mensen die al lang op de wachtlijst staan, maar benadrukt ook dat de gemeente Utrecht deze statushouders vroeg of laat een keer moet huisvesten. Dit omdat iedere gemeente vanuit het rijk een vast aantal statushouders moet huisvesten. "Dat Utrecht er nu voor kiest dat in een keer te doen, dat is verder hun afweging. Maar die achterstanden moesten sowieso een keer worden weggewerkt."
Te weinig woningen
Angela hoopt ondertussen dat er snel iets verandert. Zij maakt zich zorgen om de toekomst van haar en haar kind. "Als mijn dochter later wil gaan studeren, zal dat ook wat kosten. Maar zolang ik zoveel moet betalen voor de huur, is er geen ruimte om iets op te bouwen. Wat moet ik dan?"
Volgens Wiedemeijer is het probleem vooral dat er te weinig sociale huurwoningen zijn. "De woningcrisis is niet de schuld van asielzoekers die huizen innemen", stelt hij. "Dat komt gewoon door wanbeleid vanuit de overheid. In de afgelopen tien jaar is het aantal sociale huurhuizen met 100.000 afgenomen. Je maakt jezelf daarmee kwetsbaar. Wie je ook voorrang geeft, de andere partijen gaan zich altijd benadeeld voelen. Dat is begrijpelijk, maar dat probleem heb je niet als er voldoende woningen zijn."
