Tachtiger Henk vond na turbulente jeugd zijn thuis in Utrecht, nu zwaait hij elke dag naar voorbijgangers

© RTV Utrecht / Carmen Nelissen
Utrecht - Voor wie wel eens over de Vleutenseweg in Utrecht fietst, is Henk Mulder geen onbekende. Ter hoogte van nummer 239 zit de pensionado, die liever niet zijn ware leeftijd onthult, op zijn rollator. Vanaf het trapje voor zijn huis kijkt – en zwaait – hij naar de voorbijrijdende fietsers.
Al vijftig jaar woont hij hier, vertelt hij. Niet in de Wijk 'West', of in de buurten Lombok of Nieuw-Engeland die aan de weerszijden van de straat liggen. "Nee, ik woon aan de Vleutenseweg zelf. Dan weet iedereen toch wel wat je bedoelt?"

Dit is de eerste aflevering van de serie #wijzijnutrecht. Vanwege de 900e verjaardag van Utrecht portretteren we in tien afleveringen tien Utrechters uit de verschillende wijken van de stad.

De serie is ook terug te vinden op onze Instagram.

Oorspronkelijk komt hij hier niet vandaan, sterker nog: hij werd geboren in Leeuwarden en woonde daarna in bijna alle uithoeken van Nederland voordat hij in Utrecht terechtkwam bij zijn grote liefde.

'De mooiste vrouw die ik heb gekend'

"Mijn ouders scheidden toen ik nog jong was. Samen met mijn zes zussen en broers werd ik een 'voogdijkind'. Ze brachten ons allemaal ergens anders onder, verspreid over heel Nederland. Ik ging naar de nonnen in het oosten van het land. Dat was geen fijne plek maar ik was te jong om te begrijpen wat er gebeurde."
"Later kwam ik bij de fraters in Utrecht terecht. Daar leerden ze me discipline, maar dat was wel een fijne tijd. Zij hielpen me ook om naar een pleeggezin te gaan. Eerst kwam ik bij een familie terecht waar het ze alleen om het geld te doen was. Voor een pleegkind kreeg je namelijk een bedrag. Maar daar wilde ik niet blijven en toen ben ik, na hulp van diezelfde fraters, in een ander pleeggezin terechtgekomen. Daar leerde ik mijn toekomstige vrouw kennen. Ze was mijn pleegzus."
"Suze heette ze. Toen had ze nog verkering met de groenteboer uit Harmelen, die mocht ik niet. Maar later werd het wat tussen ons. Ze is de mooiste vrouw die ik heb gekend met haar lange, donkere haren."
Henk Mulder op het stoepje voor zijn deur van waar hij naar iedereen zwaait.
Henk Mulder op het stoepje voor zijn deur van waar hij naar iedereen zwaait. © RTV Utrecht / Carmen Nelissen
"Ons hele huis heb ik zelfgemaakt. Ik was onder andere timmerman. Ik verfde, legde de elektra aan en regelde het water. Ook de bar binnen in de huiskamer heb ik zelf getimmerd."
"Toen we eenmaal met pensioen waren, zaten Suze en ik altijd samen op dit trapje voor ons huis. Zij aan een wijntje, ik aan een biertje. Een beetje kijken naar de mensen. En dan zei ik: schat, wat hebben we het fijn hè."
"We zijn 59 jaar getrouwd geweest. Acht jaar geleden is ze overleden. Sindsdien ligt er niemand naast me en heb ik niemand meer om wakker mee te worden. Maar elke avond zeg ik nog tegen haar: welterusten. Ik mis het niet-alleen zijn."

Wisselende reacties

"Het is een fijne buurt. Ik heb hier veel vrienden en vriendinnen. Er wonen ook veel studenten, zoals hier op de hoek. Ze helpen me wel eens, halen een pak vla voor me bij de winkel. Maar ik zou willen dat ik alles nog zelf kon doen."
"Ik wil niet als een oude lul binnen gaan zitten. Dus zit ik hier buiten, lekker hoog en rustig. Veel mensen zwaaien naar me. Ik wacht altijd totdat zij dat doen, daarna zwaai ik terug. Het liefste zit ik lekker in de zon, te warm kan het me niet worden, ik ben een koukleum."
Niet iedereen vindt het fijn hoe Henk contact zoekt. Dat komt doordat Henk niet alleen zwaait, maar soms ook iets zegt of roept over het uiterlijk van voorbijgangers. Dat gaat soms verder dan "hé, meisje" en leidt ertoe dat sommige buurtgenoten de straat oversteken om te voorkomen dat ze langs zijn huis moeten.
"Och, zo bedoel ik het helemaal niet", zegt Henk, om daarna toe te voegen dat hij de reacties ook wel begrijpt. Toch is hij niet van plan te stoppen met zijn opmerkingen. Hij heeft toch alleen maar "goede bedoelingen?" Henk zegt door de reacties op het artikel wel meer op te gaan letten of mensen eerst naar hem zwaaien. Pas daarna zegt hij te zullen reageren met een zwaai "of door iets te zeggen".

We hebben dit artikel na publicatie aangepast nadat we verschillende reacties kregen die een andere kant van het verhaal lieten zien. We hebben die reacties voorgelegd aan Henk, en zijn antwoord daarop, meegenomen in de geüpdate versie.