Zo zag de Nacht van de Vluchteling in Utrecht eruit: 'De mens kan alles doen, als hij wil'
Utrecht - De zaterdagnacht die langzaam schemerend overgaat in de zondagochtend; doorgaans voorbehouden aan de laatste dronken student die op de fiets naar huis slingert en alweer ingehaald wordt door de eerste hardlopers en andere vroege vogels. Maar deze zaterdagnacht was Utrecht niet alleen gereserveerd voor de usual suspects uit de stad: honderden wandelaars in gele veiligheidshesjes zagen het weer licht worden tijdens de Nacht van de Vluchteling.
Utrechtse deelnemers halen meeste geld op tijdens Nacht van de Vluchteling
Vanuit verschillende steden in Nederland zoals Den Haag, Rotterdam, Amsterdam, Nijmegen én Utrecht vertrokken vannacht mensen die meededen aan de Nacht van de Vluchteling. In Utrecht startten 400 deelnemers op de 20 kilometer-versie van en 650 mensen liepen 40 kilometer om geld in te zamelen voor het goede doel. Zo haalden de Utrechters samen iets meer dan 320.000 euro op. Dat is het hoogste bedrag van alle steden die meededen.
Door een hele nacht te wandelen, haalden de 4000 deelnemers aan de Nacht van de Vluchteling vannacht iets meer dan 1,1 miljoen euro op voor hulp aan vluchtelingen. Utrechtse wandelaars droegen daar een flink steentje aan bij: vanuit de stad vertrokken maar liefst 1050 wandelaars, het meeste van alle vertrekplekken.
Nog even rekken en strekken en de wandelschoenen goed vastbinden. "Kijk", laat deelneemster Joset van der Hoeven aan een van haar medelopers zien. "Als je het lusje van de veter naar beneden knoopt in plaats van naar boven, dan zit je schoen veel beter."
Syrië
Na een drukkend warme dag waait er zaterdagavond rond 23.45 uur een welkom fris windje over Park Lepelenburg in Utrecht. Hier heeft het team 'New Neighbours', een groep Utrechters die nieuwe stadsgenoten verwelkomt, zich voorafgaand aan de start bij het Spoorwegmuseum verzameld. Wim Datema is één van de kartrekkers van deze 'community', zoals hij het noemt. "We organiseren evenementen, zoals dansavonden. En we hebben een wandelgroep, met wie we nu al voor de vierde keer de Nacht van de Vluchteling lopen. De groep bestaat uit mensen die al heel lang in Utrecht wonen, maar ook uit mensen die hier naartoe zijn gevlucht, of zelfs in de noodopvang zitten."
Zo loopt Amer uit Syrië mee. Toeval of niet: het is vandaag precies vier jaar geleden dat hij vluchtte uit zijn thuisland op 18 juni 2018. "Het was dezelfde avond", vertelt hij. Hij is even stil. "Maar toen was het gevaarlijk. Nu is het gezellig. Daarom vind ik vanavond heel bijzonder."
Een sfeerverslag van de Nacht van de Vluchteling
Extra getraind heeft hij niet, maar daar voorziet hij geen problemen mee. Amer sport al zijn hele leven: als kind deed hij aan Thaiboksen, maar door een gebroken enkel op zijn dertiende moest hij daarmee stoppen. "Toen ben ik gaan fitnessen. Volgend jaar wil ik voeding en diëtetiek studeren hier op het hbo. Ik ben heel dankbaar voor de kansen die ik in Utrecht heb gekregen."
Afhaken
De groep loopt vaker samen in wisselende samenstellingen. De voorbereidingen voor deze lange wandelnacht – zo'n tien uur achterelkaar stappen de deelnemers de nacht door, inclusief rustpauzes - zijn al lang getroffen. Al meerdere keren hebben ze lange trainingstochten gemaakt. Op woensdagavond, anderhalve week voor het zover is, verzamelen de vrienden van New Neighbours zich in de StayOkay op de Neude voor een laatste borrel. Ze maken de balans op voor de lange tocht die voor de deur staat. En wisselen nog even de laatste tips en tricks uit. Ze zijn fit en hebben er zin in.
"Ali loopt ook weer mee, maar of hij de finish dit jaar wel haalt, is nog maar de vraag. Vorig jaar liepen we rond de 32 kilometer vlak langs zijn huis. Toen is hij voortijdig naar bed gegaan." Gelach. De meeste leden van de New Neighbours-wandelclub kennen dergelijke anekdotes over voorgaande edities van de Nacht van de Vluchteling al wel. Maar ach, een goed verhaal blijft een goed verhaal.
Niet alle mooie herinneringen aan eerdere jaren hebben een afhaker in de hoofdrol. Vaak gaat het juist over het gezamenlijke aspect. De mooiste gesprekken vinden in de nacht plaats, vinden ze allemaal. "Ik wil dat we een paar honderd meter voor de finish op elkaar wachten, zodat we gezamenlijk over de eindstreep kunnen. Hoe zwaar het ook is om te moeten wachten. We doen het samen, hoe mooi is dat?"
Vaderdag
Dat voornemen lijkt te slagen. Het grootste gedeelte van de groep is 's ochtends nog bij elkaar, ook Ali heeft de verleiding van zijn eigen voordeur kunnen weerstaan. Om 10.00 uur zijn ze weer terug bij het Spoorwegmuseum waar de tocht begint en eindigt. De emoties zijn bij iedereen verschillend. Sommigen zijn simpelweg op: ze strompelen de laatste meters. Bij een ander zijn er tranen.
"Het viel mee én tegen", zegt Wim. "Nooit eerder hebben we zoveel regen gehad tijdens deze nacht. Maar we zijn wel heel goed bij elkaar gebleven als groep." Wat hij vandaag gaat doen? "Op de bank, met de voeten omhoog." Hoewel het Vaderdag is, hoeft hij van zijn kinderen geen ontbijtje op bed te verwachten: zijn twee kinderen van 15 en 17 jaar oud liepen zelf mee. "We moeten ons maar laten verwennen door mijn vrouw."
Amer heeft een grote lach op zijn gezicht. Waar de één niet meer kan, heeft hij de laatste 3 kilometer zelfs rennend afgelegd. Of hij geen last heeft van zijn enkel? "Nu niet. Vandaag ga ik het wel voelen. Je kunt beter één keer pijn hebben, en daarna is het klaar. Maar dit soort uitdagingen geeft me heel veel energie. Omdat ik weet: de mens kan alles doen. Als hij wil."
