Met 3D-geprinte riffen helpen Utrechtse wetenschappers mosselen en oesters in de Waddenzee

Nadat die in de natuur zijn geplaatst, bijvoorbeeld bij Texel, zouden mosselen en oesters er zelf op verder moeten bouwen. Het kunstmatige materiaal zou na verloop van tijd langzaam verdwijnen, zodat er geheel natuurlijke riffen zouden overblijven.

Bouwen met Biobouwers heet het project, van onder meer het Koninklijk Nederlands Instituut voor Onderzoek der Zee (NIOZ) en de Universiteit Utrecht. Met biobouwers worden onder meer mosselen en oesters bedoeld, schelpdieren die een leefomgeving ontwikkelen voor zichzelf en andere soorten. Die kunnen nu wel een helpende hand gebruiken, denken Ralph Temmink van de Universiteit Utrecht en Tjisse van der Heide van het NIOZ.

"Voor succesvolle vestiging op een lege wadplaat hebben deze soorten een duwtje in de rug nodig, want hun larven zijn prooi voor krabben of worden weggespoeld door de golven”, aldus Temmink. Ook hebben de riffen te lijden gehad van de aanleg van de Afsluitdijk en ook van de visserij. Tijdelijke 3D-geprinte rifstructuren zouden mossel- en oesterlarven kunnen beschermen tegen roofdieren en golfslag.

Voordat de kunstmatige riffen kunnen worden gebouwd en uitgezet, moeten de wetenschappers eerst nog uitzoeken wat het beste afbreekbare materiaal is. Ook moeten nog de plekken worden aangewezen waar de riffen zullen worden geplaatst. De hele klus gaat zeker vier jaar duren.

Het project wordt gefinancierd door het Waddenfonds.