Gerrit (96) raakt zelfgemaakt schilderij van overleden achterkleinzoon kwijt en zoekt er al dagen naar

UTRECHT - De 96-jarige Gerrit van Westen verloor afgelopen dinsdag een bijzonder schilderij in Overvecht. De kunstenaar maakte een aquarel van zijn overleden achterkleinzoon voor zijn dochter in Australië. De Utrechter hoopt dat iemand zijn werk heeft gevonden en het terugbrengt.
Gerrit van Westen in zijn woonkamer in Overvecht.
Gerrit van Westen in zijn woonkamer in Overvecht. © RTV Utrecht
Gerrit van Westen is al drie dagen aan het zoeken. Op zijn scootmobiel reed hij meermaals de route die hij dinsdag aflegde. Hij keek onder auto's en in bosjes. Hij zocht zelfs in vuilcontainers. Nergens kon vond hij de "schorrige" plastic tas vinden met de voor hem en zijn kleindochter in Australië waardevolle inhoud.
"Ik ben een ouwe knar", zegt de 96-jarige vanuit zijn keuken. "Maar ik kan gelukkig nog goed praten." Met koffie voor het bezoek in zijn hand en pak jodenkoeken op zijn rollator schuifelt hij door zijn appartementje in Overvecht. Door het hele huis foto's van kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen.
Als het Nespressoapparaat een cupje inslikt voor Gerrit zijn koffie heeft kunnen maken zegt hij: "Je hebt van die dagen dat alles misgaat. Volgens mij heb ik een hele periode."

Zwart gat

Zijn gehoorapparaat staat zo hard dat het geluid ervan voor iemand die dichtbij zit te horen is. En alsnog moeten vragen worden herhaald. Maar praten doet Gerrit. Over zijn carrière als ruimteonderzoeker. Over de eerste Nederlandse kunstmaan waar hij aan werkte. Onderzoek naar röntgenstraling in de ruimte. "Hoe heet dat ook alweer, een ding zo zwaar dat het licht tegenhoudt? Een zwart gat!"
Vraag hoeveel kinderen en kleinkinderen Gerrit heeft en er volgen trotse verhalen over een dochter in Australië, een zoon en zijn man met een paardenfokkerij in Polen, zijn jongste zoon in Zeist, kleinkinderen en achterkleinkinderen.
En over Tilly, Mathilde, zijn vrouw. Als 61-jarige ging Gerrit met pensioen. Tilly was zwemjuffrouw en stopte ook met werken. Konden ze mooi reisjes maken. Gerrit tekende altijd al graag, na zijn pensioen schilderde hij aquarellen. En niet onverdienstelijk: voor het Utrechts Archief schilderde hij in opdracht over de veranderende stad Utrecht. Andere aquarellen verkocht hij ook. "We hebben er lekker van kunnen leven."
Gerrit schilderde veel in Utrecht, zoals Hotel Karel V.
Gerrit schilderde veel in Utrecht, zoals Hotel Karel V. © Gerrit van Westen
Altijd stadsgezichten of landschappen. Portretten liever niet. Hij deed wel eens een cursus portretschilderen maar anderen, vooral vrouwen, waren beter. Zij zagen precies hoe het licht op een gezicht valt en hoe je iemand herkenbaar portretteert. "Ik heb Tilly ook een beetje leren schilderen, zijn kon het ook goed."

'En face'

De schilder stopte met schilderen, noodgedwongen. Kwasten vielen wel eens uit zijn hand. De vingers deden niet meer wat het hoofd wilde. Dat hoofd heeft overigens ook wel eens wat nukken, de woordenschat wordt kleiner. "Ik maak me er kwaad om."
Maar een verzoek van zijn kleindochter om een portret te maken weigerde hij niet. Zij vroeg hem een portret te maken van haar overleden zoon, Gerrits achterkleinkind. "We hebben er veel verdriet van." Hij wil er liever niet te veel over kwijt in "de krant", noemt de gebeurtenis steeds "dat drama".
Een moeilijk portret was het ook nog. Hij had een foto als voorbeeld. "En face", op zijn Frans. Recht in het gezicht, dat maakt het moeilijk te zien hoe het licht valt, vooral op de neus. Achter zijn computer laat hij een foto zien van hoe het geworden is. "De ogen zijn mooi gelukt", zegt Gerrit. Zijn kleindochter is er blij mee, stuurde ze in een berichtje.

Juffrouw van de jumbo

Het schilderij moest nog wel naar Australië. Hij bestelde een passepartout bij "bolcom" en liet die bezorgen bij de supermarkt in de buurt. "Een juffrouw van de Jumbo wilde helpen met het inpakken en verzenden."
Dus stopte hij dinsdag de aquarel van zijn achterkleinzoon in een linnen tasje, en deed dat geheel weer in een plastic zak van de Albert Heijn. De tas was te groot voor in het mandje voorop zijn scootmobiel. "Dus ik zette het tussen mijn benen en controleerde nog of het goed stond." Op naar de Jumbo.
Gerrit maakte een foto van het portret zijn achterkleinzoon.
Gerrit maakte een foto van het portret zijn achterkleinzoon. © RTV Utrecht
Hoe het heeft kunnen gebeuren weet hij ook niet. Maar het tasje is onderweg kwijtgeraakt, niks gemerkt. Vrienden hielpen zoeken en hij plaatste een veel gedeelde oproep op facebook. Tot nu toe zonder succes. Hij hoopt dat het tasje niet is aangezien als afval en is weggegooid, misschien heeft iemand het gevonden.
"Ik ga zo nog even naar Tilly", zegt Gerrit aan het einde van het gesprek. Ze overleed twaalf jaar geleden. "Ze ligt op begraafplaats Daelwijck. Met de scootmobiel ben ik er gelukkig zo."
Weet je iets over het verdwenen schilderij van Gerrit? Mail dan naar onlinestad@rtvutrecht.nl of bel met onze tiplijn 030-8500500.