Dit verpleeghuis ziet erkenning in pandemierapport OVV: 'Dit mag nooit meer gebeuren'

© RTV Utrecht / Peter Huting
UTRECHT - "Het is enorm heftig geweest. De eenzaamheid bij de bewoners is erg groot. Er kwamen regelmatig mensen naar me toe die vertelden dat het zo niet meer ging en dat ze liever dood gingen." De woorden van vrijwilliger Lucie Doorn van verpleeghuis Vecht en IJssel lijken naadloos aan te sluiten bij de conclusies uit het rapport van de Onderzoeksraad voor Veiligheid (OVV), dat woensdag is verschenen.
Volgens de OVV voltrok zich in de eerste maanden van de pandemie een stille ramp in verpleeghuizen. Ruim de helft van de coronasterfte in 2020 vond plaats in woonzorgcentra en de bewoners leden enorm onder het bezoekverbod.
Dit verpleeghuis ziet erkenning in pandemierapport OVV: 'Dit mag nooit meer gebeuren'
Connie van de Stam vierde haar honderdste verjaardag gedwongen zonder haar geliefde familie. Althans, dat was de bedoeling. Maar in een speciale container met een plastic wand die woonzorgcentrum Vecht en IJssel in Utrecht liet plaatsen kon ze toch haar zoon spreken.
"Toen zijn we daarna om dat hok heengelopen en dan kom je daar achter bij een heg. Daar stond mijn familie met een doos gebak en hebben we daar gebak staan eten."

Eenzaam

Het bijzondere verjaardagsfeestje was een welkome afwisseling van de saaie dagen die Connie doorbracht in haar kamer in het zorgcentrum. Al snel nadat de coronacrisis was uitgebroken, mocht familie niet meer op bezoek komen in verpleeghuizen. De angst om het coronavirus binnen te brengen was enorm. En de gevolgen van zo'n besmettingscluster waren ook groot.
"Het was verschrikkelijk. Zo erg! Ik houd van mensen om me heen en dan zit je hier de hele dag. Ik ben het nog steeds niet te boven. Je wordt er heel depressief van", zegt Connie. "Ik dacht: als het zo doorgaat ga ik eraan onderdoor."

Vrijwilligers

Lucie Doorn is twee jaar na het uitbreken van corona nog steeds vrijwilliger bij het zorgcentrum. Ze zit er aan de deur en wijst iedereen op de mondkapjesplicht die nog steeds geldt in het gebouw.
Zo goed en kwaad als het kon probeerde Lucie het leven van de bewoners nog een beetje dragelijk te maken. Maar voor het grootste deel van de dag zaten de ouderen in hun appartement.
"Dat mag nooit meer gebeuren. De verpleeghuizen mogen nooit meer op slot. Het is het ergste wat de mensen kan overkomen. Ze zijn al oud, het is voor hen het laatste station en dan moet je ook nog eens een keer op je kamer blijven."

Familie

Ook voor de familie van de bewoners was het een zware periode, vertelt Lucie. "Ze mochten alleen kleding ophalen en brengen om te wassen en ze konden boodschappen en pakketjes afgeven via een speciale sluis. Maar ze mochten dus niet naar de bewoners toe. Soms werden ze boos en moesten we ze wegsturen. Ik heb van alles naar mijn hoofd gekregen. Maar ik deed ook maar gewoon wat me werd opgedragen."
De Onderzoeksraad voor Veiligheid adviseert om bij een volgende crisis de langdurige zorg een grotere stem te geven om te voorkomen dat de ouderenzorg dan opnieuw hard wordt geraakt.