Een baby krijgen in coronatijd: 'Pronken met haar op een terras, dat mis ik echt'
PROVINCIE UTRECHT/HOUTEN - "Doordat we zo weinig kraamvisite hebben gehad, hebben we de geboorte van Anna een stuk minder kunnen vieren, dat vind ik echt jammer", vertelt de Utrechtse Nienke in de derde aflevering van de RTV Utrecht-podcasterie 'Een man uit Houten', over een jaar corona. Het stel kreeg vlak voor de eerste lockdown hun eerste kind. Ook haar vriend Joost vindt dat corona af en toe roet in het eten gooit: "Op een terras zitten met Anna en een beetje pronken met haar, dat mis ik wel echt."
Wanneer je een eerste kind krijgt, staat je wereld op z'n kop. Gelukkig is er in ons land voor jonge ouders altijd een helpende hand in de buurt in de vorm van een kraamverzorgende. Maar wat als die niet kan komen? En hoe is het om je ouders je pasgeboren baby niet te kunnen laten zien, omdat ze een kuchje hebben? Daarover gaat het in de derde aflevering van 'Een man uit Houten'.
Ruim een jaar geleden kwam corona in ons leven. Een jaar waarin een terrasje pakken op de Neude opeens heel bijzonder werd. In deze RTV Utrecht-podcast - Een man uit Houten - hoor je mensen die direct met corona te maken kregen. De crisis die bij ons begon bij een man uit Houten.
Ook kraamverzorgende Mireille Zijderveld-Jonkman uit Houten zag haar werk het afgelopen jaar drastisch veranderen: "Een jaar geleden kon ik een kraamvrouw gewoon vastpakken als er tranen waren, dan houd je elkaar gewoon even vast. Maar even uithuilen op een schouder is echt heel anders dan in een zakdoekje en met iemand op anderhalve meter afstand."
Ook de kraamvisites zag ze verdwijnen: "We doen nu eigenlijk alleen nog maar raamvisites", lacht ze. "Dus bezoekers kijken door het raam naar de baby. En ik zet vooraf een kan koffie in de tuin."
Dat op deze manier kennis maken ook heel kil kan zijn, ervoer ze ook: "Dat was bij een stelletje, eerste kindje gekregen, en ik wist van de kraamvrouw dat haar moeder nog niet zo lang geleden overleden was. Haar vader kwam dus zonder zijn vrouw op raamvisite, samen met haar broer. Opa en oom van de baby dus. Ze waren heel stoer geweest, allebei aan een kant van het raam, maar toen vader weg was, toen brak zij gewoon vierkant in tweeën, alles kwam eruit. Het was echt hartverscheurend. Een heel zwaar moment, voor hun, maar ook voor mij, ik heb met ze meegehuild, dan kon niet anders."
Ik had het wel echt heel erg leuk gevonden als mijn beste vriendinnen mijn dochter wat sneller hadden kunnen zien.
Nienke en Joost hadden met de geboorte van Anna twee weken voor de eerste lockdown nog wel een kraamverzorgende over de vloer. Kraamvisite zat er daarentegen nauwelijks meer in: "Sowieso heel veel kraamvisite wilden we ook niet, dus ik heb dat niet heel erg gemist", vertelt Joost. "Zeker die eerste weken heb je ook wel genoeg aan je ouders." Nienke vult aan: "Maar die waren er juist niet, dat was wel echt heel jammer. Wat Joost zegt: wij hoefden niet de hele buurt op visite, dat klopt, maar ik had het wel echt heel leuk gevonden dat mijn beste vriendinnen wat eerder even binnen hadden kunnen wippen."
Wie een baby krijgt, wil dat doorgaans delen met zijn familie. Mireille: "Juist op zo'n moment wil je samen zijn, want zo'n baby zorgt voor verschuivingen in familiebanden, vader en moeder worden opa en oma, alles schuift en wrikt aan alle kanten, en daar komen emoties bij vrij, mooie emoties, maar ook verdrietige, boosheid en onbegrip. Het speelt allemaal mee in een kraamweek, en als dat dan achter het raam moet en op afstand, dan kun je het niet goed oplossen met elkaar."
Ook Nienke mist haar familie erg: "We hebben de geboorte van Anna toch echt minder kunnen vieren, doordat we echt weinig kraamvisite hebben gehad. En ook nu merken we dat, nu Anna volgende week jarig is. Een klein feestje, dat kan eigenlijk ook niet. Ik had het wel echt leuk gevonden van beide kanten opa's en oma's uit te nodigen, en onze broers. Samen zijn is wat we überhaupt heel erg missen. Natuurlijk gaan we het vieren, maar niet met elkaar allemaal samen. We zijn nog nooit met z'n allen samen geweest, terwijl het juist ook iets is van ons allen. Ze is onze dochter, maar ze hoort ook bij de familie."
