Vrijwilligers steken 4000 Amersfoorters hart onder de riem

Ze bellen aan voor een praatje, wat lekkers, een kadootje en vooral ook om hun hulp aan te bieden. "Ik schrik soms als ik hoor dat mensen echt he-le-maal geen hulp hebben. Niet van de kinderen of de buren, maar ook nog niet van een van de vele initiatieven in de stad", zegt vrijwilligster Fela.

Eén van de dames die Fela en haar collega vandaag tegen komen beaamt dat ze soms echt wel alleen is. "Soms is het écht eenzaam. Ik heb mijn volwassen zoons al maanden niet vast gehouden. Wat zeg ik: Al bijna een jáár niet!" Ze wil niet klagen, maar spreekt nu met Fela af dat af en toe klagen echt wel mag, om daar gekscherend achteraan te zeggen "maximaal een kwartier hè?! Dan moet je jezelf weer een schopje geven en gewoon iets gaan doen. En vooral ook zélf contact zoeken, niet altijd gaan zitten wachten."

Fela en haar collega zien dat ouderen het erg waarderen als ze de attentie krijgen: "Maar nog meer leven ze op van het praatje, zie ik. We nemen ook echt de tijd. Mensen vinden het fijn als er iemand echt even aandacht heeft en naar ze luistert, daar knapt de hele dag van op."