Museum Spakenburg steekt historische taanketel aan
BUNSCHOTEN-SPAKENBURG - "Het is niet moeilijk hoor! Je moet water hebben, een ketel, hout om te stoken en cachou." En dan kan je tanen, vertelt Roelof Muis, vrijwilliger van Museum Spakenburg. Tanen is een proces dat gebruikt werd om de visnetten te impregneren want dat was vroeger nodig.
Rotting
De netten van de honderden visserboten die Spakenburg vroeger rijk was, toen nog van katoen, konden snel gaan rotten. Roelof: "Poten van krabbetjes en visrestanten bleven achter in de netten. Door ze in de taanketel te tanen werden ze tegen rotting beschermd."
Emmer
Hoe meer er gevist werd met de netten, hoe vaker er getaand moest worden. Het tanen gebeurde vrijwel wekelijks op de zaterdagmiddag als de boten terug kwamen. Spakenburg toen wel drie taanderijen. Niet alleen de netten werden getaand maar ook de zeilen kregen een flinke kwast taan. "Als de botters thuiskwamen werden de zeilen op de kade gelegd en dan kwam de taanmeester met een emmer vol taan waarmee hij de zeilen insmeerde."
Ergens in de jaren vijftig ging men over naar nylon visnetten en de katoenen zeilen werden kunststof zeilen. Omdat er bij sommige historische zeilschepen toch weer gekozen wordt voor katoen wordt zo nu en dan nog een taanketel aangestoken. Op Open Monumentendag zaterdag 12 september is de taanketel te zien. Vanwege de coronamaatregels wordt de ketel niet aangestoken. Wil je de ketel toch zien? Kijk dan de video.