Kinderen bezoeken na 75 jaar executieplek van vaders op Leusderheide

Tweehonderd mensen staan klaar op het verzamelpunt om met zijn allen dezelfde route te lopen als de verzetsmannen destijds deden, richting de executieplek. Er is veel familie aanwezig, onder anderen kinderen en kleinkinderen. Zo ook Nico Kip (89 jaar), zoon van Hendrik Kip. Nico was dertien jaar toen hij terug kwam van vakantie en van zijn moeder hoorde dat zijn vader niet meer leefde. "Ze vertelde dat mijn vader dood was", zegt Kip met vochtige ogen. "Dat moment was erg emotioneel en zwaar. Mijn moeder had het nog even stil gehouden omdat ze mijn vakantie niet wilde verpesten. Toen ze het vertelde moest ik heel veel huilen, ik was dertien jaar oud. Vanaf toen was ik de man in huis."

Nico heeft nooit afscheid kunnen nemen van zijn vader, die in de ochtend naar zijn werk ging en niet meer thuis kwam. "Mijn vader deed in onze ogen niets geheimzinnigs, maar hij bleek ID-bewijzen te vervalsen voor ondergedoken mensen. Ik moest ze 's avonds weleens nakijken op fouten", vertelt Nico.

"Wij hadden zelf ook een joodse dame in huis als onderduikster", vervolgt hij. "Mijn vrienden en de buren wisten dit niet. In de oorlog moest je altijd je mond houden, zodat je je niet per ongelijk kon verspreken. Natuurlijk ben ik heel erg trots op mijn vader!"

De geëxecuteerde verzetsmannen zaten bijna allemaal eerst gevangen in Kamp Amersfoort, dat de herdenking van vandaag organiseert. Daarna werden ze naar Leusderheide gebracht. Willemien Meershoek is directeur van kamp Amersfoort en ook bij de herdenking aanwezig. "Een executie in een familie is zoiets verschrikkelijks", zegt ze. "Dat werkt generaties lang door. Voor veel nabestaanden is deze herdenking een afronding van iets dat nog altijd in hun systeem zit."

Tijdens de wandelroute begint het te regenen en horen we op de achtergrond schoten van een oefening van defensie. Eenmaal aangekomen op de executieplek houdt Meershoek een toespraak en na een minuut stilte mogen er bloemen worden gelegd door de aanwezigen.

Nico Kip is emotioneel: "Het is ergens ook een feest dat we dit mogen herdenken en dat er zo veel mensen bij zijn vandaag. Dat we normaal niet naar deze plek toe kunnen, waar het allemaal gebeurde, is verschrikkelijk. Ik heb het voorrecht dat ik dat nu wel mag. Het dringt erg tot me door en ik ben blij dat ik het op deze leeftijd nog mee kan maken."