Veilig Thuis-arts voor tuchtcollege

De zaak speelt sinds het voorjaar van 2017. Het jonge zoontje van de familie Leek werd ernstig ziek. Kinderartsen van het WKZ snapten niet precies wat er aan de hand was. En toen in de zomer de situatie plotseling verslechterde werd er contact gezocht met Veilig Thuis Utrecht, het voormalig meldpunt kindermishandeling.

Er was sprake van onverklaarbare complicaties. Vertrouwensarts mevrouw R. nam de melding aan. Zij dacht direct aan PCF of Münchhausen by Proxy. Dat is een aandoening waarbij kinderen bewust ziek gemaakt worden door hun ouders.

Naderhand bleek dat Tibbe een ernstige darmafwijking heeft, en dat PCF onwaarschijnlijk is. Toch hield mevrouw R. vol dat er sprake was van PCF. Daarop startte de familie Leek een tuchtprocedure tegen de twee artsen.

Ze beschuldigen mevrouw R. er van dat ze zeer onzorgvuldig is geweest bij het samenstellen van rapportages. Ook zou ze ontlastende verklaringen uit die rapportages hebben weggelaten.

Volgens de advocaat van de familie Leek is R. daarbij zeer vooringenomen te werk gegaan. Zij ging er vanuit dat sprake was van PCF en stond op geen enkele manier open voor andere oorzaken van de ziekte van Tibbe. Ook is de familie Leek boos dat R. in een vroeg stadium een melding heeft gedaan bij de politie. En tenslotte hebben ze een klacht ingediend omdat mevrouw R. intimiderend te werk zou gaan.

De moeder van Tibbe raakte licht geëmotioneerd toen ze aangaf dat mevrouw R. bij voortduring haar verhaal verandert. Van één gesprek zouden maar liefst zes verschillende verslagen zijn. Ook maakt zij zich boos omdat R. in een stiekem opgenomen gesprek zegt dat ze hoopt dat er in het ziekenhuis iets ernstigs met Tibbe zou gebeuren zodat ze PCF zou kunnen bewijzen.

Tegelijkertijd moest mevrouw W. zich verantwoorden. Zij is kinderarts in het WKZ, en zij was lang de behandelend dokter van Tibbe. De familie Leek neemt haar kwalijk dat zij een - in hun ogen - onterechte melding heeft gedaan bij Veilig Thuis. Bovendien zou ze haar beroepsgeheim hebben geschonden, en onzorgvuldig haar dossiers hebben beheerd.

Vertrouwensarts R. liet tijdens de zitting blijken zich van geen kwaad bewust te zijn. Zij en haar advocaat waren vooral boos dat de Leeks stiekem gesprekken hebben opgenomen. In één van die gesprekken werden zij en een collega aangeduid als 'dozen'.

R. toonde geen moment enige zelfreflectie, op geen enkel moment bleek dat ze het idee had dat ze iets fout gedaan had of een foute afweging had gemaakt. De ontstane situatie lag vooral aan de Leeks zelf, of aan een computerprogramma waarmee ze moet werken.

Kinderarts W. gaf aan erg met de zaak in haar maag te zitten. Zij had het idee dat ze een goede band met de Leeks had. Zij benadrukte meerdere keren dat ze niet anders kon dan de melding bij Veilig Thuis doen, maar dat ze steeds is blijven twijfelen of er sprake was van PCF. Ze benadrukte tijdens de zitting meermalen dat ze nu nog steeds niet beweert dat de Tibbe PCF heeft.

Het tuchtcollege doet binnen zes weken uitspraak over de twee artsen.